Vitiosum est enim in dividendo partem in genere numerare.

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Quamvis enim depravatae non sint, pravae tamen esse possunt. Ratio quidem vestra sic cogit. Quid, si reviviscant Platonis illi et deinceps qui eorum auditores fuerunt, et tecum ita loquantur? Bonum valitudo: miser morbus. Illa tamen simplicia, vestra versuta. Quae animi affectio suum cuique tribuens atque hanc, quam dico. Duo Reges: constructio interrete. Quoniam, si dis placet, ab Epicuro loqui discimus.

Nonne videmus quanta perturbatio rerum omnium consequatur, quanta confusio?
Quamquam ab iis philosophiam et omnes ingenuas disciplinas habemus;
Velut ego nunc moveor.
Iam id ipsum absurdum, maximum malum neglegi.
At ego quem huic anteponam non audeo dicere;

Ratio ista, quam defendis, praecepta, quae didicisti, quae
probas, funditus evertunt amicitiam, quamvis eam Epicurus,
ut facit, in caelum efferat laudibus.

Si ista mala sunt, in quae potest incidere sapiens,
sapientem esse non esse ad beate vivendum satis.

Non dolere, inquam, istud quam vim habeat postea videro;
Nam si propter voluptatem, quae est ista laus, quae possit e macello peti?
Cum autem assumpta ratío est, tanto in dominatu locatur, ut omnia illa prima naturae hulus tutelae subiciantur.
Igitur neque stultorum quisquam beatus neque sapientium non beatus.
Nec lapathi suavitatem acupenseri Galloni Laelius anteponebat, sed suavitatem ipsam neglegebat;

Pollicetur certe.: Nihil acciderat ei, quod nollet, nisi quod anulum, quo delectabatur, in mari abiecerat.
Bork: Qui enim voluptatem ipsam contemnunt, iis licet dicere se acupenserem maenae non anteponere.
Negare non possum.: Satisne ergo pudori consulat, si quis sine teste libidini pareat?
Tria genera bonorum;: Cetera illa adhibebat, quibus demptis negat se Epicurus intellegere quid sit bonum.
Bork: Disserendi artem nullam habuit.

Cuius similitudine perspecta in formarum specie ac dignitate transitum est ad honestatem dictorum atque factorum. Facit igitur Lucius noster prudenter, qui audire de summo bono potissimum velit; Neque enim civitas in seditione beata esse potest nec in discordia dominorum domus; Cuius ad naturam apta ratio vera illa et summa lex a philosophis dicitur. Non est enim vitium in oratione solum, sed etiam in moribus.

Eam si varietatem diceres, intellegerem, ut etiam non dicente te intellego;

Satisne vobis videor pro meo iure in vestris auribus commentatus? Nam his libris eum malo quam reliquo ornatu villae delectari. Nec enim, omnes avaritias si aeque avaritias esse dixerimus, sequetur ut etiam aequas esse dicamus. Tu autem, si tibi illa probabantur, cur non propriis verbis ea tenebas? Sint ista Graecorum; Nam si quae sunt aliae, falsum est omnis animi voluptates esse e corporis societate. An ea, quae per vinitorem antea consequebatur, per se ipsa curabit? Quid de Platone aut de Democrito loquar? Tamen a proposito, inquam, aberramus. Bonum negas esse divitias, praeposìtum esse dicis? Istam voluptatem, inquit, Epicurus ignorat? An ea, quae per vinitorem antea consequebatur, per se ipsa curabit?

Dicis eadem omnia et bona et mala, quae quidem dicunt ii, qui numquam philosophum pictum, ut dicitur, viderunt: valitudinem, vires, staturam, formam, integritatem unguiculorum omnium bona, deformitatem, morbum, debilitatem mala.